αλλά τελικά και οι εφτά (6 παίκτες και ο Coach G.) ΔΕΝ ήταν υπέροχοι...
Τελικά η υπέρβαση δεν έγινε χτες στο γήπεδο της Ζωφριάς, και η ομάδα μας αποχαιρέτησε τη φάση των play-offs με δεύτερη ήττα 48-55 (αναμένεται αναλυτικό report από το γνωστό συντάκτη του blog Coach G.). Αφού είδαμε και πάθαμε να βρούμε το γήπεδο (είναι χαρακτηριστικό ότι και τα τρια αυτοκίνητα που χρησιμοποιήσε η ομάδα για τη μετακίνηση χάθηκαν στην Άγρια Δύση του αττικού λεκανοπεδίου, άλλοι όμως έχουν πάθει χειρότερα http://www.inews.gr/93/listeia-me-giourousi.htm ). Φαίνεται ότι δεν το πιστεύαμε και πολύ και έτσι μετά από ένα καλό ξεκίνημα κάπου το παιχνίδι μας ξέφυγε. Ευτυχώς προς το τέλος συνήλθαμε (ίσως και οι αντίπαλοι χαλάρωσαν) και έτσι η διαφορά μαζεύτηκε σε αξιοπρεπή επίπεδα. Γενικά πιστεύω πως η ομάδα μας είχε την ικανότητα να περάσει αυτό το γύρo αλλά κάτι οι ελλείψεις, κάτι η ανεπαρκής συγκέντρωσή μας, δεν μας επέτρεψαν να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο. Σίγουρα όμως το τραίνο έφυγε (και σφύριξε τρεις φορές) στο 1ο παιχνίδι, όταν δεν καταφέραμε να χτίσουμε έστω μια ελάχιστη διαφορά που όπως φάνηκε θα μπορούσαμε να υπερασπιστούμε στη ρεβάνς.
Φέτος η ομάδα έκανε μια κατά τη γνώμη καλή πορεία, η οποία θα μπορούσε να είναι καλύτερη υπό κάποιες συνθήκες. Καταθέτω τα κατά τη γνώμη μου σημεία που μπορούμε να βελτιωθούμε:
Τήρηση συστημάτων. Το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα που διεξάγεται με σχετικά μεγάλη ταχύτητα σε σχετικά μικρό χώρο, με μεγάλη ελευθερία κίνησης των παικτών. Έτσι ο οργανωμένος τρόπος κίνησης σε σχέση με άτακτες προσεγγίσεις σε φέρνει σε ευνοϊκή θέση τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση και καλύπτει συχνά σωματοδομικά και τεχνικά μειονεκτήματα έναντι του αντιπάλου. Δυστυχώς συνήθως ακόμη και τα 2-3 απλά συστήματα που έχουμε βρει δεν γίνονται ή και αν ξεκινήσουν συνήθως μετά τη 2η ή 3η πάσα γίνεται πανδαιμόνιο. Αιτία; Έλλειψη προσοχής αλλά και προπόνησης.
Βιαστικές και επιπόλεες επιλογές στην επίθεση. Μια κατηγορία τέτοιων επιλογών είναι τα περίφημα ηρωικά "γιουρούσια"
εκεί το αποτέλεσμα είναι λίγο- πολύ προδιαγεγραμμένο: ένδοξος θάνατος και καλάθι του αντιπάλου στον αιφνιδιασμό. Παραλλαγή στο ίδιο θέμα είναι το τρίποντο με τρια άτομα να κρέμονται από τα χέρια σου: και πάλι συνήθως έχουμε φάει καλάθι στον αιφνιδιασμό. Μια άλλη κατηγορία είναι τα ελεύθερα μεν αλλά παράλογα σουτ. Η θεωρία αλλά και η πρακτική του μπάσκετ λέει ότι ο στόχος μια οργανωμένης επίθεσης είναι να μείνει επιτιθέμενος με τη μπάλα στην κατοχή του χωρίς αμυνόμενο σε θέση ευνοϊκή για να σημειώσει καλάθι (δηλ. όχι στο κέντρο του γηπέδου). Η ίδια θεωρία λέει ότι παράλληλα με το ελεύθερο σουτ θα πρέπει να έχει στηθεί κάπως η υπόλοιπη όμάδα για τη διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ. Δυστυχώς πολλές από τις επιθέσεις μας φέτος εμπίπτουν σε μια από τις δυο κατηγορίες που προαναφέρω.
Αναιμική άμυνα. Εντοπίζω δυο σημεία: τα αμέτρητα καλάθια που φάγαμε στον αιφνιδιασμό (γιατί οι παίκτες που παίζουν κεφάλι στην επίθεση δεν ανακόπτουν, έστω και με φάουλ τον αντίπαλο, στο κέντρο όμως του γηπέδου) και τα μπλοκ- άουτς στην άμυνα που καθώς δε γίνονται δίνουν στις αντίπαλες ομάδες την ευκαιρία για δεύτερες και τρίτες επιθέσεις.
Γκρίνια και εκνευρισμός. Το μπάσκετ είναι γρήγορο άθλημα. Ακόμη και στο επίπεδο του πρωταθλήματος ΕΚΑ (ταχύτητα slow motion) σε ένα τυπικό παιχνίδι μια ομάδα εκτελεί κατά την εκτίμησή μου γύρω στις 30-40 επιθέσεις και άλλες τόσες άμυνες. Καλώς ή κακώς μετά από κάθε σφάλμα πρέπει να κάνεις αυτόματα reset και να τρέξεις στην επόμενη φάση. Αν αρχίσεις τα τι και τα πως, ακόμη και δίκιο να έχεις θα το χάσεις. Και για να χρησιμομποιήσω και μια επίκαιρη λόγω Πάσχα έκφραση "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω". Ας δει πρώτα ο καθένας τα ατομικά του λάθη και ας αφήσει στον coach την ευθύνη (που πρέπει όμως να την αναλάβει) για τα λάθη των υπολοίπων.
Προσέλευση. Και πάλι τελειώσαμε την αγωνιστική περίοδο 6 άτομα. Σίγουρα υπάρχουν αντικειμενικές συνθήκες (π.χ. τραυματισμός Τάκη αλλά και υποχρεώσεις, επαγγελματικές και οικογενειακές) αλλά και πάλι 6 είναι λίγοι, με δεδομένο ότι δεν γίνονται και προπονήσεις, και γενικά η ομάδα δεν διακρίνεται για την αντοχή της. Δεν αποτελεί βέβαια δικαιολογία γιατί και οι αντίπαλοί μας, τουλάχιστον στα περισσότερα παιχνίδια, δεν ήταν πάνω από 7.
Περαστικά στον Τάκη, φίλε σιδερένιος και του χρόνου πάλι κοντά μας.
Respect στο Θόδωρα που πέτυχε το απόλυτο και πιστεύω ακατάρριπτο ρεκόρ τεχνικών ποινών (και μπόνους ένα ντισκαλιφιέ).
by GM/ Admin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου