Τα Κυριακάτικα μεσημέρια, ειδικά το χειμώνα, προσφέρονται
για άραγμα στο σπίτι και αρκετά…χαλαρές δραστηριότητες. Και επειδή δεν αποτελώ
εξαίρεση, χτες ημιναρκωμένος στον καναπέ με το …μισό μάτι παρακολουθούσα στην ACB-tv (ναι, αυτή
της Ισπανικής Λίγκας) την 8η, 9η, 10η…Εστουντιάντες
να διαλύει την Μπαρτσελόνα. Κάποια
στιγμή είχε φτάσει στο 69-35 στο σκορ, λίγο πριν το τέλος του 3ου
δεκαλέπτου.
Και ενώ είχα αφήσει τον υπολογιστή να παίζει, κάποια στιγμή
που ξανάνοιξε το …μισό μάτι είδα κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση, τους παίκτες
της Εστουντιάντες και τον κόσμο να μη φεύγουν, και να πηγαίνουν σε ένα τύπο με
ένα laptop ο οποίος
έβλεπε στην οθόνη του υπολογιστή και έκανε περιγραφή με μικρόφωνο σε όλο το
στάδιο…!
Ισπανικά δε γνωρίζω καθόλου (μόνο μια έκφραση: "It's
all about you, Alex Mombru!", για αυτό θα μιλήσουμε άλλη φορά, και θα μας
βοηθήσει το 4-5άρι της Κηφισιάς στα γήπεδα της ΕΣΚΑ, δεκαετία ’90, ε Πέτρο?),
λόγω όμως της εποχής κατάλαβα σχετικά γρήγορα τι γινόταν. Αυτό που γινόταν λοιπόν
ήταν ότι η Εστουντιάντες περίμενε με αγωνία το αποτέλεσμα ενός άλλου αγώνα για
να μάθει αν θα είναι στην 8άδα της κατάταξης του πρωταθλήματος και να πάει στην
τελική φάση του κυπέλλου (final-8).
Οποιαδήποτε σύγκριση με τα δικά μας ήταν ανεδαφική και
έφερνε….άστο καλύτερα...
-
Τι έπαθες? άκουσα μια απορημένη φωνή στο πλάι μου, -
Τίποτα, τίποτα…απάντησα αφηρημένος, έλα πάμε.
Πήραμε τη μηχανή και κατεβήκαμε με τη φίλη μου μια βόλτα
προς το Σούνιο. Ήταν ένα μελαγχολικό Κυριακάτικο απόγευμα…
και ας μην ήταν Σεπτέμβρης….
G.
PS. Ως
Erial Music οφείλω να παραθέσω και
την ελληνική βερσιόν! :
…αν και η επιλογή του τραγουδιού δεν έχει καμία απολύτως
σχέση με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας μας τον τελευταίο καιρό…
by Coach G.
