Θυμάστε το παλιό ανέκδοτο με τον τύπο που έμπαινε στο μπαρ και ζήταγε ένα ποτό πριν αρχίσουμε? Ε λοιπόν αρχίσαμε!
Δύο παιχνίδια, δύο νίκες και γκρίνια….
Γκρίνια όμως γιατί?
Κυρίως για τον μονοδιάστατο τρόπο παιχνιδιού στην επίθεση, την κακή άμυνα και τον αργό ρυθμό. Δηλαδή για όλα!
Η αλήθεια είναι ότι το mundobasket μήνα Σεπτέμβρη βρίσκει τους απανταχού μπασκετόφιλους χορτασμένους από παραλία και βόλτες και διψασμένους για δράση...και για κριτική βέβαια!
Το ξεκίνημα θα μπορούσε να είναι εφιαλτικό, όπως αυτό της Εθνικής στη μπάλα, καυτό μεσημέρι Σαββάτου, αρχές καλοκαιριού. Άρα ας είμαστε ευχαριστημένοι με τη νίκη. Την Κυριακή, όποιος είδε το παιχνίδι θα το έκανε γιατί δε θα μπορούσε να κουνηθεί από την κρεπάλη του Σαββατόβραδου, οι υπόλοιποι θα ρίχναν κλεφτές ματιές από την παραλία. Πάλι κέρδος η νίκη.
Στην απέναντι όχθη τώρα, και λίγο πιο μέσα, στην Άγκυρα, ο καιρός πρέπει να είναι ιδιαίτερα ζεστός και τα φαγητά βαριά, κάτι που θα δυσκολεύει τη δουλειά των δημοσιογράφων!
Όλοι υποφέρουμε λοιπόν και η Εθνική κερδίζει. Εύγε! Σε φόρμα και υπεράνω κριτικής οι Πελαργοί. Εύγε και πάλι!
Στα τεχνικά τώρα, ο coach Καζλάουσκας θέλησε να δώσει πιο επιθετικό και γρήγορο χαρακτήρα στο παιχνίδι της Εθνικής, σε σχέση με τον προκάτοχο του (coach Γιαννάκη τα θερμά σέβη μας), χωρίς βέβαια να θέλει να χαλάσει την άμυνα.
Στα φιλικά όλα πήγαν όπως στο χαρτί, με εξαίρεση το μποξ….θέλουμε να ελπίζουμε! Εννοείται ότι η αποδοχή ήττας στο dream game ήταν και αυτή εντός σχεδίου. Στο δια ταύτα όμως των επίσημων αγώνων, οι αντίπαλοι μας είχαν διαβάσει καλά. Συγχαρητήρια λοιπόν σε Κινέζους και Πορτορικάνους scouters. Τόσο μακριά και τόσο ενημερωμένοι…Αν και οι Κινέζοι φαίνεται το λιμάνι του Πειραιά δεν το θέλουν για δουλειές αλλά για να μάθουν μπάσκετ στο γειτονικό ΣΕΦ….Οι αντίπαλοι λοιπόν μας δώσανε σχεδόν όλα!!! τα σουτ και καταφέρανε πειράζοντας το παιχνίδι αλλά και το μυαλό μας να τρέξουνε και περισσότερο από εμάς.
Στην επίθεση υπάρχει αλήθεια σε αυτό που λένε τα παιδιά, τα αμαρκάριστα σουτ μερικές φορές αποδεικνύονται μπούμερανγκ. Το δύσκολο στο μπάσκετ δεν είναι να τρέχεις, είναι να σταματάς όλο το κορμί σου και να εκτελείς σωστά. Τα μεγάλα σουτ μπαίνουν υπό πίεση, μέσα από screen που σε βοηθάνε να πάρεις τη μπάλα υπό καλή γωνία και να εκτελέσεις με ακρίβεια, πόδια, σώμα, χέρια. Είναι αμφίβολο λοιπόν αν θα βοηθούσε η παρουσία ενός κλασσικού σουτέρ όπως ο Βασιλειάδης π.χ., ίσως όμως ένας παίκτης όπως ο Αλβέρτης, μετρ του σουτ υπό στάση, να έκανε πάρτι.
Αλήθεια 2η : Αν η ομάδα που αμύνεται θέλει να σουτάρεις, ε, τελικά θα σουτάρεις. Βέβαια θα μπορούσε η Εθνική να παλέψει λίγο περισσότερο το inside game, αλλά ειδικά με την Κίνα ήταν μονόδρομος. Τι plays να βγάλει ο coach όταν οι ζώνη είναι 1 έξω – 4 μέσα? Οι Κινέζοι ανακαλύψανε το κατενάτσιο αλά μπασκέτ!
Μάλλον λοιπόν την πατήσαμε, που λέει ο λόγος την πατήσαμε γιατί μην ξεχνάμε ότι κερδίσαμε, από την άμυνα. Αργά πόδια, αργές ή ανύπαρκτες βοήθειες και εύκολα φάουλ. Αν θέλαμε να αποφύγουμε το σετ παιχνίδι, γιατί βαρεθήκαμε ή δε θέλαμε να σουτάρουμε άλλα τρίποντα στο κάτω κάτω της γραφής, έπρεπε να πάμε σε transition, που λένε και τα βιβλία, και τα Ελληνικά και τα Κινέζικα και τα Πορτορικάνικα. Το transition όμως ξεκινάει από την άμυνα…..ίσως ο coach να δοκίμαζε κάποια ζώνη για λίγο?, αν και το Π. Ρίκο σουτάρει καλά, μάστορες του ανορθόδοξου μπασκετικού πολέμου και παραδοσιακοί γνώστες του μπάσκετ. Μετά Χριστόν προφήτες πολλοί, όμως φαίνεται ότι δεν ανακατέψαμε την τράπουλα αρκετά στην άμυνα.
Σε κάθε περίπτωση το παράδοξο μπάσκετ των αντιπάλων έδωσε πολύ υλικό για συζήτηση και φανέρωσε και κάποιες αδυναμίες της Εθνικής.
Οι Τούρκοι μας περιμένουν, έχοντας στη φαρέτρα τους δύο παίκτες ιδανικούς για το σύγχρονο μπάσκετ, Τούρκογλου και Ιλιάσοβα. Παίζουν με άνεση από το 2 έως το 4, και στην Εθνική των ΗΠΑ παίζουν και 5-άρια γιατί ο Σιζέφσκι φέτος ξέμεινε! Παίκτες για ολοκληρωτικό μπάσκετ (που είναι ο Κρόυφ να θαυμάσει!), βρίσκουν βοήθεια από τα βαριά και δυνατά 5-άρια της Τουρκίας, στους περιφερειακούς όμως υπάρχει πρόβλημα, και είναι μεγάλο. Συμπαθέστατοι και γνώστες του αθλήματος οι περιφερειακοί των Τούρκων, όχι όμως για αυτό το επίπεδο.
Η πίεση στους κοντούς, ο περιορισμός των αστεριών των αντιπάλων (δύσκολη αποστολή και δουλειά για το προπονητικό team) και η αξιοποίηση του Σόφο και των άλλων ψηλών μας ενδέχεται να οδηγήσουν σε θρίαμβο!
Σημειωτέον το παιχνίδι είναι σε εμπορική ώρα, οπότε σίγουρος ο θρίαμβος σε μπίρες και σουβλάκια, ή μήπως κεμπάμπ?
Καλή συνέχεια!
by Coach G.
